Το παιχνίδι με τα Χανιά/Κισσαμικό φτάνει στο τέλος του... Μια ξαφνική μπόρα ξεσπάει πάνω από την Αγυιά, αλλά ούτε αυτή μπορεί να ξεπλύνει τη ντροπή από όσα είδαν και έζησαν όσοι βρέθηκαν στις εξέδρες του γηπέδου της Παναχαϊκής.
Οι αντιδράσεις ποικίλες. Ο οργή της σκεπαστής, οι διενέξεις στην ΘΥΡΑ-3, το σοκ και το μούδιασμα σε κάποιους, ακόμη και η... απάθεια σε άλλους, ήταν αυτές που κυριάρχησαν στο χθεσινό ναυάγιο απέναντι στους Κρητικούς.
Παρά την προσπάθεια κάποιων ΜΜΕ να μειώσουν την αντίδραση του κόσμου και να αποπροσανατολίσουν την κοινή γνώμη στηριζόμενοι στα υβριστικά συνθήματα της σκεπαστής, αυτό που ξαναζούμε στην Παναχαϊκή, είναι ξεκάθαρο και δεν χωράει συναισθηματισμούς και αντιδράσεις στα πλαίσια του "savoir vivre". Είναι θέμα αξιακό, είναι θέμα και στάση ζωής και το πως επιλέγει ο καθένας να αντιμετωπίζει το πέρασμα του από τον μάταιο τούτο κόσμο.
Και επειδή τα χρόνια περνούν και όσοι ζήσαμε τα παλιά, δεν ξαφνιαζόμαστε, ούτε εκπλησσόμαστε, θα πρέπει δυστυχώς -γι' αυτούς-, κάποιοι να καταλάβουν ότι τίποτα δεν είναι ίδιο με το 2003 και 2010. Τα χρόνια-ασανσέρ επί Λουκόπουλου με την Παναχαϊκή έρμαιο των ορέξεων Κανελλάκη και των υπόλοιπων κέντρων αποφάσεων, η διάλυση του 2003 από τον Βενιζέλο και τον πολιτικό συρφετό της ώρας και η έλευση του "Αλ6" το 2008, δημιούργησε πολλές μεταβλητές στην "βάση δεδομένων" των φιλάθλων της ομάδας της Πάτρας.
Δεν ξέρω πια τι μας εξοργίζει περισσότερο; Οι φωνές-παπαγαλάκια που ζητούν Α' Εθνική με κάθε κόστος, με αίμα και άμμο, κάποιοι υπερήλικες που νοσταλγώντας τα χρόνια του Ρήγα και του Δαβουρλή ισοπεδώνουν τα πάντα για λίγες νίκες και να βλέπουν το... ΠΟΚ στην πόλη, κάποιοι δημοσιογράφοι που παλεύουν να υπερασπιστούν τις θέσεις των αφεντικών τους ή αυτή η γαμημένη, αυτή η καταραμένη πόλη που δεν λέει να ξυπνήσει και να στείλει στη λήθη όλους αυτούς που την έφεραν σε αυτό το σημείο.
Σε μια χώρα που το μυαλό των πολιτών της έχει πολτοποιηθεί από το instagram, την ανάγκη για αυτοπροβολή και την ανάγκη για μια ζωή "ροκ σταρ", με το τρολάρισμα σαν μόνιμη λύση στα προβλήματα, ψάχνουμε να βρούμε μια χαραμάδα ελπίδας και αντίδρασης...
Και αυτή είναι εκεί στη πλευρά της σκεπαστής και τους τύπους με τις... κουκούλες!!! Σε αυτούς που δεν θαμπώνονται από τα "χρυσά" σαν τους ιθαγενείς αλλά έχουν ψηθεί στις κακουχίες και τα πέτρινα χρόνια...
Και σίγουρα μπορεί τα συνθήματα που ακούστηκαν, κάποιους να τους ενόχλησαν ή να μην ταιριάζουν με την φιλοσοφία τους, αλλά δεν μπορεί να χάνουμε την ουσία και να κοιτάμε συνεχώς το δέντρο και όχι το δάσος. Το δεδομένο είναι ότι μαζί με τον καιρό και τις... καταστάσεις, ωρίμασε και ο κόσμος και πλέον έχει γνώση και κυρίως καθαρή σκέψη για το τι θέλει και τι πρέπει να γίνει. "Πρέπει" όπως επιτάσσει η ιστορία της ομάδας, 128 ολόκληρα χρόνια... Και αυτό τρομάζει.
Και για να ξεκαθαρίσουμε κάτι, δεν υπήρξαμε θιασώτες του Κατσουράνη, διαφωνήσαμε σε πολλά με τον Οφρυδόπουλο, αλλά και ο πλέον ανίδεος καταλαβαίνει ότι η επιτυχία του πλάνου τους και του οράματος τους δεν χωρά καμιά αμφιβολία και ακόμη και οι πολέμιοι τους και οι εχθροί τους δεν μπορούν να το αγνοήσουν...
Μένει να δούμε τι θα φέρει η 3η φορά που η Παναχαϊκή κινδυνεύει με αφανισμό και ποιοι θα είναι οι υποστηρικτές της και ποιοι αυτοί που θα την καταδικάσουν.
Φεύγοντας από την Αγυιά το απόγευμα της Τετάρτης η εικόνα της βροχής μπροστά από τα πρόσωπα του Ρήγα, του Δαβουρλή και των άλλων μύθων ήταν χαρακτηριστική. Σίγουρα με αυτά που είδαν, και αυτοί εκει πανω θα δακρύζουν για την κατάντια...
ΥΓ1: ΗΘΙΚΟΛΟΓΟΙ της κακιάς ώρας, άραγε οι "μανάδες" είναι μεγαλύτερης αξίας από τις απειλές και τις μηνύσεις των μελών της ΠΑΕ προς δημοσιογράφους που δεν χάιδεψαν τα αυτιά του χορηγού;
ΥΓ2: Η λέξη "ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ" σας λέει κάτι? Καθε μέρα απλά καταφέρνετε να πέφτετε όλο και πιο χαμηλά...
ΥΓ3: Δεν σας αξίζει ούτε μισο δευτερόλεπτο δημοσιότητας, την οποία με τόσο πάθος ζητάτε...
24 Comments