Ζούμε πρωτόγνωρες στιγμές. 2021 και εδώ και λίγα 24ωρα, τα τοπικά ΜΜΕ κατακλύζουν αρθράκια, φωτογραφίες, βίντεο και αναφορές με τους "Αμερικανούς" που αποτελούν τoυς επενδυτές της φετινής χρονιάς της Παναχαϊκής, συνεργάτες του Πέτρου Σταθάκη, σε μια χρονιά που η ομάδα διαλύθηκε -ξανά- και υποβιβάστηκε στο ερασιτεχνικό, με αποτέλεσμα να παλεύει να επιστρέψει στις Επαγγελματικές κατηγορίες.
Αυτό που από το καλοκαίρι λοιπόν περιμέναμε εναγωνίως έγινε πράξη και οι 5 (Ashton Bailey, Brandon Bailey, Joseph Kobzan, Jared Weiss, Dillon Weiss) από τους 6 φερόμενους ως επενδυτές αφίχθησαν στην Πάτρα. Νεαρά παιδιά που την πρώτη μέρα της παρουσίας τους στην πόλη και την Παναχαϊκή, τους είδαμε να περιφέρονται σε γραφεία, μαγαζιά και να ανταλλάσσουν δώρα, να μιλούν, να μαθαίνουν πράγματα και "εμείς" γύρω, να παρακολουθούμε σαν "ιθαγενείς" τους "κονκισταδόρους" που ήρθαν να... αγοράσουν τη Γη μας.
* (σ.σ. για το ότι πολύ σωστά επισκέφθηκαν το γήπεδο της ομάδας τους (;) και έκαναν τις πρώτες τους επαφές με τους ανθρώπους της είναι αυτονόητο, δεν χρειάζεται να αναφερθεί)
Μόνο που μετά από τόσα χρόνια διαπλοκής, αποτυχιών, παρασκηνίου, υποκόσμου, υποβιβασμών και μιας περιοχής με κατοίκους μόνιμα στην... αφωνία και στην αδράνεια, χωρίς αντίδραση, με μια παραπαίουσα Ερασιτεχνική που χειρίζεται ανεπιτυχώς μια περιουσία 130 ετών, τα "καθρεφτάκια" και οι "χάντρες" έχουν πάψει να μας εντυπωσιάζουν. Η αναμονή στον μώλο της Αγίου Νικολάου για την άφιξη των κροίσων της Αμερικής και της Αυστραλίας που θα μας σώσουν, εξαντλήθηκαν στις γραφικότητες πριν 15 χρόνια με την άφιξη Μακρή και όσα ακολούθησαν (1η φορά υποβιβασμός στην Γ' Εθνική κ.ο.κ).
Και αυτό είναι που μας εξοργίζει ακόμη περισσότερο... Σε μια χρονιά που μετράμε 3,5 μήνες αναμονής των συμφωνιών μεταξύ της ΠΓΕ και του Σταθάκη, που ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΔΕΙΞΗ δεν έχει δημοσιευτεί, που ακόμη περιμένουμε να μάθουμε ποιοι είναι οι περιβόητοι Αμερικάνοι που θα μας βγάλουν από την "μιζέρια" μας, αντί οι άνθρωποι με την έλευση τους στην Πάτρα, να μιλήσουν ανοικτά στην πόλη, στον κόσμο, στα ΜΜΕ, κάπου τέλωσπαντων για τις προθέσεις τους, το πλάνο τους, το τι θα κάνουν, περιφέρονται σαν γκρουπ τουριστών στα αξιοθέατα και χωρίς καμία ουσία μέχρι ώρας και "εμείς" σαν καλοί "ιθαγενείς", ακολουθούμε τους Αμερικάνους γεμάτοι θαυμασμό, θυμίζοντας Ελλάδα του 50'-60', την ταινία "καλώς ήρθε το δολλάριο"... ας μην το συνεχίσουμε!
Είναι ακατανόητη η στάση όλων. Των φορέων, των ιθυνόντων της ομάδας, του κόσμου, όλων... Εκτός αν γνωρίζουν κάτι που αγνοούμε εμείς. Επίσης εδώ είμαστε, για να μας διαψεύσουν στις λίγες μερες που θα μείνουν στην περιοχή. Μέχρι τότε, θα αρνούμαστε να συμμετάσχουμε στο πανηγυράκι των Αμερικανών που ένα βράδυ αποφάσισαν να σώσουν μια ποδοσφαιρική ομάδα στην άλλη άκρη του κόσμου. Μια ομάδα που αν με το καλό ανέβει στην B' Εθνική, θα βρει μπροστά της χιλιάδες ευρώ χρέη, ελλειματικούς φακέλους αδειοδότησης και εκκρεμότητες για τη εξασφάλιση συμμετοχής που δεν μπορούμε να φανταστούμε πως θα μπορέσουν να καλυφθούν...
"Γεράσαμε" και οι χάντρες και τα «καθρεφτάκια» δεν μας πείθουν, ούτε εμάς ούτε την συντριπτική πλειοψηφία των φιλάθλων που κουράστηκαν, απογοητεύτηκαν και έχουν εγκαταλείψει την ομάδα που κάποτε ήταν το σημαντικότερο ζήτημα της πόλης...
