Έφυγε ο... στρατηγός

O Σπύρος Δεράος δίνει οδηγίες στον Ανδρέα Bουρνά (Ακράτα 2009-10)

Σπύρος Δεράος: "Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους φιλάθλους. Θα είναι πάντα στην καρδιά μου και πάντα θα ηχούν στα αυτιά μου τα συνθήματα που ακούγονταν στο κάστρο μας"...

Ο καθένας μας κουβαλάει μια ταυτότητα, ένα ειδικό βάρος. Και αυτός, που δεν ήταν καν Πατρινός, αγάπησε την Παναχαϊκή περισσότερο από πολλούς. Έπαιξε και μάτωσε την φανέλα ως παίκτης και το ίδιο έπραξε και σαν προπονητής. Ήρθε στα... δύσκολα, όταν η ομάδα ήταν διαλυμένη (σ.σ. 2009)  και σαν... στρατηγός, την "έχτισε", την έκανε μια γροθιά και της χάρισε έναν τίτλο και άνοδο στην Γ' Εθνική. Και σαν γνήσιος και ατόφιος Μεσολογγίτης, έφυγε όπως έπρεπε. Όπως και η γενέτειρα του, πάλεψε άνισα τον τελευταίο χρόνο και δεν άντεξε. Αποφάσισε να κάνει και αυτός την... έξοδο του, όσο ακόμη μπορεί να σωθεί κάτι. Η μόνη διαφορά; Οι φλόγες του Μεσολογγίου και η συνειδητή θυσία των αγωνιστών θέρμαναν τις καρδιές όλων... Στην Παναχαϊκή η φλόγα σιγοκαίει το ίδιο το σωματείο, με άγνωστο το αύριο για τις ομάδες του...

Ο Σπύρος Δεράος, αποτελεί και επίσημα παρελθόν από την τεχνική ηγεσία της ομάδας μπάσκετ της Παναχαϊκής, μετά από σχεδόν 3 χρόνια που μπορούμε να πούμε ΑΝΑΜΦΙΣΒΗΤΗΤΑ πως γράφτηκαν με χρυσές σελίδες στην ιστορία της ομάδας. Το... συνονθύλευμα του 2008 που μετατράπηκε σε "θηρίο" και που έζησε απίστευτες στιγμές ΔΟΞΑΣ, τόσο με την άνοδο στην Γ' Εθνική μετά από 8 χρόνια, όσο και με τις εκπληκτικές στιγμές από τον κόσμο της ομάδας, που αγκάλιασε το τμήμα, γεμίζοντας το κλειστό και φτάνοντας σε κάθε γωνιά (σ.σ. Λεωνίδιο) για να το υποστηρίξει.

Αυτή η απόφαση, σε ορισμένους δεν έφερε έκπληξη. Όπως γράψαμε και στο "Pge Ole" μετά την ήττα από τον Γλαύκο, πολλά είναι αυτά που δεν λειτουργούν σωστά στο τμήμα μπάσκετ της "βασίλισσας".

Αδιαφορία για το τμήμα, έλλειψη προετοιμασίας, απουσία παικτών από τις προπονήσεις και το οικονομικό σκέλος ήταν οι λόγοι της παραίτησης του Σπύρου Δεράου από την ΠΓΕ.

Τα βήματα πίσω, σε οργανωτικό και λειτουργικό επίπεδο υπερκέρασαν τις αντοχές του νεαρού τεχνικού, που αυτά τα τρία χρόνια δέχτηκε ανηλεώς πόλεμο εκ των έσω και έξωθεν της ομάδας, χωρίς να παραπονεθεί, χωρίς να πει το παραμικρό.

Τίποτα από αυτά δεν γνωστοποίησε στο κοινό. Το μόνο που είπε ακόμη και μετά την παραίτηση του στο "Pge Ole" ήταν: "Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους φιλάθλους που αγκάλιασαν αυτή την προσπάθεια και γέμισαν το γήπεδο μετά από χρόνια. Θα είναι πάντα στην καρδιά μου και πάντα θα ηχούν στα αυτιά μου τα εφευρετικά και ρυθμικά συνθήματα που ακούγονταν στο κάστρο μας"...

Εμείς, θα θυμόμαστε πάντα τις φωνές του στην προπόνηση (που δεν σήκωνε μύγα στο σπαθί του), τα πολυσέλιδα μπλοκ με τις περίπλοκες ασκήσεις και την τακτική, τις γλυκόπικρες ιστορίες από την περίοδο που έπαιζε στην ομάδα και τον θαυμασμό του για τους φιλάθλους. Από αυτήν την σελίδα του ευχόμαστε να είναι πάντα καλά και όταν η ΠΓΕ βρεί την υγεία της, τον περιμένουμε πίσω να ολοκληρώσει το έργο του.

Εις το επανιδείν...