Είναι από εκείνες τις στιγμές που κάποια πράγματα που θεωρούνται -από την πλειοψηφία- μικρά μπορεί να έχουν τεράστια αξία... Επιμένουμε από την πρώτη μέρα δημιουργία του "PgeOle", δηλαδή για παραπάνω από 10 χρόνια, ότι το μέγεθος της ομάδας είναι τόσο μεγάλο, που αν η πόλη και οι άνθρωποι της "επέτρεπαν" στον σύλλογο να πατήσει σε υγιείς βάσεις και άφηναν να ηγηθούν "καθαρά" πρόσωπα, τότε η ακμή του οργανισμού θα ήταν τέτοια που δεν έχει δει κανείς εφάμιλλη της από το 1891 μέχρι και σήμερα, όσο υπερβολικό και αν ακούγεται. Και εξηγούμαστε...
Σήμερα λοιπόν, όσοι βρέθηκαν στα Προσφυγικά, είτε φανερά, είτε κρυφά, είτε σαν κρυφή ελπίδα, είτε σαν φόβο, είχαν σαν θέμα συζήτησης το... μέλλον. Και αν το αγωνιστικό και η προσπάθεια της Κ15 που τόσο έχει λιδωρηθεί για τα βαριά σκορ, είναι δεδομένο -όσοι ασχολούνται με την ομάδα ξέρουν- ότι έχει μόνο βήματα προόδου και ανάπτυξης και σε βάθος χρόνου θα φέρει μόνο κέρδη από κάθε πρίσμα (αποτελεσμάτων, δημιουργίας παικτών, ισχυρού brand σαν ακαδημία κ.α.), με ανθρώπους σαν τον Κατριμπούζα, τον Αποστόλου και τον Τσιτσιβό να έχουν ξεκάθαρη σύνδεση με την ομάδα (υποστηρικτής ο πρώτος και πρώην αθλητές σε ποδόσφαιρο και στίβοι οι άλλοι), αυτό που συνέβη στην κερκίδα, ήταν κάτι που δημιούργησε τεράστιο ντόρο, πολύ περισσότερο απ' ότι ίσως να αναμενόταν.
Ο Παπακωνσταντίνου στο 75' κάνει το 3-2 και ακολουθεί αυτό το "ξέσπασμα" με παίκτες και κόσμο να γίνονται ένα!!!
Γιατί, μαζί με τα μαγκάκια της Κ15 που αγωνίζονταν στον αγωνιστικό χώρο, αυτή η παρέα από νεαρούς "Nortenos" που έκαναν κερκίδα σε αγώνα ακαδημιών και δεν σταμάτησαν λεπτό να τραγουδούν, να φωνάζουν και να δημιουργούν ένα υπέροχο κλίμα για ποδόσφαιρο, δημιούργησε κάποια συναισθήματα που θα καταλάβουν οι μεγαλύτεροι σε ηλικία.
Αυτό έχει να κάνει με το γεγονός ότι η παρέα ήταν παιδιά που είναι σίγουρα ακόμη σε ηλικία που πηγαίνουν σχολείο, άρα δεν έχουν δει ΠΟΤΕ την Παναχαϊκή στην Α' Εθνική και κάποια την ζουν -με εξαίρεση την 1η χρονιά της Συμμαχίας-, χωρίς ΚΑΜΙΑ ΕΠΙΤΥΧΙΑ. Και είναι συγκλονιστικό να βλέπεις να πανηγυρίζουν τα γκολ σαν να κατακτούν πρωτάθλημα, να τραγουδάνε για την ιστορία και όσα απλά μπορεί να έχουν ακούσει, πράγματα και καταστάσεις που δύσκολα παιδιά τόσο μικρής ηλικίας μπορούν να αντιληφθούν.
Όμως αυτοί οι μάγκες, γαλουχημένοι στην σκεπαστή της Αγυιάς, φώναζαν επί 90 λεπτά στους νεαρούς παίκτες της ομάδας να παλέψουν, να μην τα παρατάνε και να είναι ΜΟΝΟ Παναχαϊκή!
Και αν σε εποχές απόλυτης διάλυσης, σήψης και εγκατάλειψης του σωματείου, 30 μάγκες, ανήλικοι, Σάββατο μεσημέρι αντί να πάνε βόλτα στο κέντρο ή για καφέ, έφυγαν από την Αγυιά και πήγαν στα Προσφυγικά για να στηρίξουν την Κ15 σε ένα ματς με την ΑΕΚ, τότε πραγματικά αυτό που θα συμβεί στην περίπτωση πραγματοποίησης όσων αναφέρουμε στην 1η πρόταση μας, είναι αυτό που μέσα σε αυτή την απόλυτη τραγικότητα της ΠΑΕ, μας κάνει να είμαστε σίγουροι για το μέλλον και όσους μεγαλώνουν δίπλα μας.
Η εικόνα με την ομάδα αγκαλιασμένη να ζητά από τους "Nortenos" να τραγουδήσουν το "Για να τ' ακούσουν εκεί ψηλά..." ήταν ανατριχιστική. Η εικόνα αυτη των 15χρονων στο γήπεδο και των παιδιών της αντίστοιχης ηλικίας στην κερκίδα, θα μείνει εδώ και που ξέρετε, σε 10 χρόνια, ίσως οι ίδιοι να κάνουν το ίδιο τελετουργικό στην Αγυιά, πλέον σαν άνδρες, εντός και εκτός γηπέδου.
Για το συγκεκριμένο θέμα μπορούμε να μιλάμε ώρες και με ακόμη πιο εμπεριστατωμένη ανάλυση... Για αρχή, κρατάμε αυτή την όμορφη εικόνα και χαμογελάμε.
Ο σπόρος "έπιασε" και αρχίζει και ανθίζει... Και αν αγωνιστικά "φύγουμε" χωρίς επιτυχίες και ένδοξες στιγμές, το μόνο σίγουρο είναι ότι πίσω θα αφήσουμε παιδιά άξια και "καθαρά", ανιδιοτελείς ΠΑΝΑΧΑΪΚΙΩΤΕΣ που θα στηρίζουν το σήμα, το όνομα, τα χρώματα, την ιστορία και θα μεγαλώνουν τον σύλλογο όπως του αξίζει...
Από εμάς μια τεράστια υπόκλιση σε αυτά τα παιδιά (και της Κ15 και των Nortenos). Θα επανέλθουμε...
PgeOle App για PC
