Τα παιδιά στο... μπαλκόνι

Πριν λίγο καιρό, μια καλή φίλη της σελίδας μας έστειλε το παρακάτω βιντεάκι. Το τράβηξε ένα μεσημέρι σε μια πολυκατοικία κοντά στο στάδιο της Παναχαϊκής. Ήταν "ώρα κοινής ησυχίας" και ήθελε να δει ποιοι είναι αυτοί που χαλάνε την... σιέστα της γειτονιάς. Βγαίνοντας στο μπαλκόνι αντίκρισε αυτή τη φανταστική εικόνα...

Δύο πιτσιρικάδες, με δύο κουτάλια και έναν κουβά να τραγουδάνε για την ομάδα της καρδιάς τους... Δεν τους ενόχλησε, απλά τράβηξε αυτό το μικρό βίντεο και μας το έστειλε και την ευχαριστούμε πολύ για αυτό. Και αυτήν που απαθανάτισε αυτή την μοναδική στιγμή αλλά και τους μικρούς μας φίλους πάνω απ' όλα.

Ευχαριστούμε για την ανατριχίλα που μας χάρισαν αυτοί οι δύο φανταστικοί μπόμπιρες, για την ελπίδες που μπορούν να κρατούν ζωντανές τραγουδώντας το κορυφαίο σύνθημα που έχει βγει, αποδεικνύοντας ότι η Παναχαϊκή θα είναι για πάντα "ζωντανή" και τίποτα δεν θα χαθεί χωρίς μάχη.

"Τα παιδιά στην κερκίδα είναι η μόνη σου ελπίδα" έλεγε πίσω στο μακρινό 1993 ο Νίκος Πορτοκάλογλου στο πασίγνωστο και διαχρονικό τραγούδι "τα καράβια μου καίω", αλλά στην περίπτωση μας, "τα παιδιά στην κερκίδα" περιμένουν αυτά που είναι στο... μπαλκόνι!

Και όταν με το καλό ενωθούν, θα μπορούμε να ελπίζουμε για καλύτερες μέρες, αντάξιες του ονόματος, των χρωμάτων και της Νίκης με τον Ηρακλή!