Όχι "δάκρυα" για την "βασίλισσα"...

Το ντέρμπι με τη ΕΑΠ κλειδώθηκε ήδη στο... χρονοντούλαπο της τοπικής μπασκετικής ιστορίας, και πλέον όλα θα λογίζονται ως "αναμνήσεις" από ένα σπουδαίο ματς, με φοβερό κόσμο, κόντρες και παραλειπόμενα εντός και εκτός γηπέδου. Το πολυπόθητο ροζ φύλλο αγώνα βέβαια ταξίδεψε στον Αγ. Διονύση και ίσως και να κρίθηκε κατά μεγάλο ποσοστό η άνοδος, αλλά σε όλα αυτά υπάρχει πάντα και η αντίθετη σκοπιά...

Από αυτό το βήμα, τείνουμε να είμαστε ιδιαίτερα αυστηροί με τις ομάδες της Παναχαϊκής, αλλά σήμερα είμαστε εδώ για να μιλήσουμε για την ομάδα μπάσκετ, που φέτος κάνει μια νέα προσπάθεια, με ένα κράμα νεαρών και έμπειρων παικτών, ένα "οικοδόμημα" που χτίζετε όχι για μια χρονιά, για μια εντυπωσιακή φωτεινή έκρηξη στον ουρανό σαν πολύχρομο και χρυσοστολισμένο πυροτέχνημα, αλλά για να μπορέσει να μπει σαν ισότιμη διεκδικήτρια των κεκτημένων του μπάσκετ της περιοχής, κάτι που δεν γίνεται από τη μια στιγμή στην άλλη.

Αυτό που φέτος δημιουργήθηκε, θέλει οχύρωση και στήριξη, ΠΡΩΤΑ από την ίδια την διοίκηση και μετά όλους τους ανθρώπους που την περικλείουν... Λάθη έγιναν και θα γίνουν, ποιός άλλωστε είναι τέλειος για να ισχυριστεί το αντίθετο, αλλά το ζήτημα είναι τα βήματα να είναι προς τα εμπρός, δημιουργικά, με όραμα και ανάλογα του σωματείου...

Κανείς δεν περίμενε η αλλαγή να έρθει ξεφνικά, αφού αντικειμενικά στην εποχή του αθλητικού μάνατζμεντ και του μάρκετινγκ δεν αρκεί η... καλή θέληση. Εμείς, από την αλλη, αιώνιοι εραστές της αγνής προσπάθειας, θα συνεχίσουμε να στηρίζουμε ότι γεννιέται μέσα από δύσκολες καταστάσεις. Και ας μην έρθει το πρωτάθλημα ΠΟΤΕ...

Στην τελική γουστάρουμε τον Μάριο να παθιάζεται και να "σκυλιάζει" σε κάθε φάση, βλέπουμε τον "αδερφό" μας και τον "φίλο" μας στα μάτια του Άγγελου, του Γιωργάκη, του "Μαύρου" και του "Πάτσα", -όλα παιδιά της ακαδημίας, γαλουχημένα μέσα στην Αγυιά-, τις χαμένες ευκαιρίες ενός μεγάλου ταλέντου στις σφιγμένες γροθιές του αρχηγού μας, του Γατσούλη, τη.. φλόγα της νίκης σε έναν αιφνιδιασμό του Φώτη που δείχνει στην κερκίδα, βλέπουμε και την ιστορία 125 χρόνων στις... ρυτίδες του "μύθου" Γιώργου Παππά... Ακόμη και στα άλλα παιδιά (Θεοδωρόπουλος, Ρεκούτης, Τόγιας, Νακόπουλος, Καραχάλιος, Μπινιώρης) που για εμάς είναι αναπόσπαστα μέλη της ομάδας μας, βλέπουμε ο καθένας την δική του... μπασκετική "φαντασίωση".

Γι' αυτό, ΟΧΙ ΔΑΚΡΥΑ για αυτή την ομάδα. ΟΧΙ ΔΑΚΡΥΑ για την "βασίλισσα"...

ΥΓ: Σε μπασκετικές αναλύσεις μετά το παιχνίδι, μιλούν για τα γρήγορα φάουλ στον Τόγια που στέρησε μια φοβερή λύση για την ΠΓΕ, τα πολλά φάουλ στον -εκπληκτικό- Σαμαρά, την φοβερή αστοχία στις βολές των "ροσονέρι" (ούτε μια φορα δεν είχαμε 2/2 από την γραμμή)... Ακόμη την διαχείριση των μαρκαρισμάτων από τους διαιτητές και πολλά ακόμη. Για εμάς άσχετα με το αποτέλεσμα, όσο η κουβέντα κινείται σε αθλητικά πλαίσια και όχι εξωαγωνιστικά, χαιρόμαστε να συζητάμε όλες τις πιθανότητες, τις οπτικές και τις διφορετικές απόψεις, είτε είναι υπέρ, είτε κατά της Παναχαϊκής. Αυτό είναι άλλωστε ο αθλητισμός.