Δεν υπάρχει άνθρωπος πάνω των 30 ετών που να μην γνωρίζει τον Γιώργο Μύρτσο, αυτή την εμβληματική μορφή των ελληνικών γηπέδων του '90 που αν και Μακεδόνας, το πέρασμα του από την Παναχαϊκή τον συνδύασε και τον έδεσε για πάντα με την ομάδα της πόλης...
Για πολλά χρόνια μακριά, τον είχαμε χάσει, αλλά τελευταία, δόθηκαν οι αφορμές (σ.σ. για άσχημους ως επί τω πλείστον λόγους, κυρίως θανάτους παλιών άσσων) και τον ξαναείδαμε στην Αγυιά, να φοράει αθλητική περιβολή, να αγωνίζεται και να μας θυμίζει πόσο σπουδαία ήταν εκείνα τα χρόνια και πόσο ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ήταν ο ίδιος...
Σε άλλες εποχές, όχι τόσο επαγγελματικές, ο εκπληκτικός αυτός τερματοφύλακας, έγινε ένα με την πόλη, με τους ανθρώπους της και με την Παναχαϊκή, ΥΨΩΝΟΝΤΑΣ τοίχος σε όλους τους μεγάλους της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης... Ένας πραγματικός "μπον βιβέρ¨που έζησε και ζει ακόμη τα πάντα στο έπακρο, γνήσιος, λαϊκός, ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας....
Ο Μύρτσος δεν θα μπορούσε να λείψει από τον φόρο τιμής στον Ανδρέα Μιχαλόπουλο, καταφέρνοντας -με τις αποκρούσεις, τα τσαλιμάκια του και την ενέργεια του- μέσα σε 10 λεπτά να τον αποθεώνει ένα ολόκληρο γήπεδο και στην αλλαγή του, εμφανώς συγκινημένος, το μόνο που είπε μιλώντας στον παρουσιαστή της εκδήλωσης Δημήτρη Σαρρή ήταν "Σας αγαπώ πάρα πολύ, γι' αυτό παίζω έτσι"...
"Κι εμείς σε αγαπάμε Γιώργο Μύρτσο..." και σε ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ για όσες μνήμες μας χάρισες, για όλες εκείνες τις στιγμές που μας έκανες να υψώσουμε ανάστημα στους ισχυρούς, σε αυτούς που διέλυσαν τα πάντα στον αθλητισμό. Τότε, που χάρις σε εσένα και τους άλλους μεγάλους, η Αγυιά ήταν ένα αγκάθι για όσους την επισκέπτονταν... ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ!!!
