Ήταν όλοι εκεί στο τελευταίο αντίο... Όλη η "κοκκινόμαυρη" οικογένεια έδωσε το παρών, οι παίκτες, τα αδέρφια του από την κερκίδα, φίλοι και συγγενείς... Όμως, κανένας ήχος, απόλυτη σιωπή, λες και κάποιος είχε πατήσει το "mute"... Ακόμη και οι περαστικοί, τα αυτοκίνητα, σαν να αποδίδουν φόρο τιμής στον Παναγιώτη, περνούσαν χωρίς τον παραμικρό θόρυβο... Τα μάτια βουρκωμένα και η θλίψη σε κάθε πρόσωπο. Ελάχιστα λόγια και αυτά σε χαμηλούς τόνους. Μέχρι την ώρα που εμφανίστηκε από στα σκαλιά της εκκλησίας, στον Ιερό Ναό Αγίου Κωνσταντίνου, η σωρός του Παναγιώτη. Το "Πάνο ψυχάρα για πάντα ΠΓΕάρα"... έσπασε την σιωπή και ακούστηκε στον ουρανό της Αγυιάς...
Ακολούθησε η ταφή του στο νεκροταφείο των Μποζαϊτίκων, εκεί που για συντροφιά του ο Παναγιώτης Κωστόπουλος πήρε μια σημαία της Παναχαϊκής, που τον συντρόφευε άλλωστε σε όλη του τη ζωή...
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει...