Ένας 16χρονος ρεπόρτερ με "κοκκινόμαυρη" καρδιά

Γραφει ο Αντώνης Παναγόπουλος

Από πολύ μικρή ηλικία, από τότε που ξεκίνησα να παρακολουθώ και να καταλαβαίνω ποδόσφαιρο, η σχέση μου με την Παναχαϊκή έγινε ένας δεσμός αγάπης και αφοσίωσης στην ομάδα.

Από το 2006 και ένα παιχνίδι Παναχαϊκή - Χαϊδάρι (0-1) για το πρωτάθλημα της Β' Εθνικής, μέχρι και το πρόσφατο ματς κόντρα στα Χανιά, η σχέση αυτή δεν έκανε ποτέ διάλειμμα. Αντιθέτως, το ''Στις χαρές και τις λύπες μαζί'' πήρε ... σάρκα και οστά , αφού επί δέκα συναπτά έτη έχω βιώσει πληθώρα συναισθημάτων με αυτή την ομάδα ! Ο υποβιβασμός τη σεζόν 2005-06 στη Φυλή , η προσπάθεια να βγει η ομάδα από την αφάνεια μέχρι την άνοδο απέναντι στον Πλατανιά το 2011 , η χαμένη ευκαιρία για άνοδο στη Σούπερ Λίγκα το 2012 και η πλήρης ''ερήμωση'' της Αγυιάς και του Παμπελοποννησιακού την τριετία 2013-2015 .

Το Παναχαϊκή - Ρόδος 0-0 με 13.000 κόσμο ίσως ήταν το ''πικ'' της οπαδικής τρέλας για την ομάδα από χιλιάδες Πατρινούς που διψούσαν για να ανέβει η ομάδα, άσχετα αν το τελικό αποτέλεσμα μας ... πλήγωσε όλους, ακόμα και εμένα που ήμουν παιδάκι . Όσο χαρακτηριστικά θυμάμαι εκείνη τη μονομαχία, τόσο εύκολα έρχονται στο μυαλό μου εικόνες από ένα ματς κυπέλλου με τον Λεβαδειακό, οπού το σκηνικό ήταν εκ διαμέτρου αντίθετη . Στις εξέδρες του Σταδίου, 100 - αν ήταν και τόσοι - φίλαθλοι, ενώ αγωνιστικά οι ''κοκκινόμαυροι'' υπέφεραν, κατεβάζοντας αποστολή 12 παικτών, με τον αναπληρωματικό τερματοφύλακα να παίζει σέντερ φορ, μοιάζοντας έτσι καταδικασμένη, χωρίς ... αχτίδα φωτός στον ορίζοντα !!

Ζούμε πλέον σε μια εποχή, όπου - ίσως για πρώτη φορά την τελευταία δεκαετία - η ''κοκκινόμαυρη θεά'' βγάζει υγεία αγωνιστικά και διοικητικά, ο κόσμος της Πάτρας έχει γυρίσει στο γήπεδο και η ελπίδα και η αισιοδοξία είναι πλέον έκδηλες.

Για ποιο λόγο επέλεξα να ασχοληθώ; Η δημοσιογραφία, σε συνδυασμό με την αγάπη για την ομάδα είναι τομείς που με εξιτάρουν. Ασχολούμαι από ηλικία έξι ετών και μέχρι και σήμερα ακόμα , που είμαι μαθητής τρίτης λυκείου, η προσέγγιση μου και η ... τρέλα για αυτόν τον κλάδο παρέμεινε η ίδια ! Στόχος μου μέσα από το "PgeΟle.gr" είναι η καταγραφή της ιστορίας της αγαπημένης μας ομάδας, καθώς και η διατύπωση απόψεων που πιστεύω και ελπίζω πως θα σας ενδιαφέρουν ιδιαίτερα και θα σας προβληματίσουν.

Και ... κάτι εκτός του άρθρου ! Όσοι μπορείτε αύριο απόβαση στη Θεσσαλονίκη για τη ''μάχη'' με τον Άρη ...
Από εδώ και πέρα θα τα λέμε συχνά εμείς ...!!!

[message_box title="Η ΝΕΑ ΓΕΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ..." color="red"]Σαν "PgeOle" μετράμε 6 χρόνια ζωής. Σε αυτά τα χρόνια, πολλά στραβά και πολλές λάθος διαχειρίσεις. Μία αέναη μάχη με την αξιοπρέπεια (σ.σ. όχι σκυμμένα κεφάλια σε διοικήσεις, προπονητές, χορηγούς κ.λπ), προσπάθεια να γίνει σωστό ρεπορτάζ, χρήματα που βάλαμε στην ομάδα (σ.σ. φανέλες, flyer, πανό κ.λπ.) και ποτέ δεν βγάλαμε σαν όφελος εκτός ελαχίστω περιπτώσεων, πολλές φορές απογοήτευση και μάχη με την επιβίωση.

Όμως η ζωή ποτέ δεν ξέρεις τι θα φέρει και πως θα αλλάξει σε μια στιγμή η εξέλιξη της. Όταν πριν λίγες μέρες χτύπησε το τηλέφωνο και μίλησα με αυτό το νέο παιδί, τον Αντώνη, όταν είδα τη φλόγα του για τη δημοσιογραφία, δεν θα μπορούσα να του κόψω τα φτερά, στερώντας του το δικαίωμα να κάνει αυτό που αγαπάει, στο μέσο που αυτός ήθελε να το κάνει. Πόσο μάλλον όταν αυτή η αγάπη έχει "κοκκινόμαυρη" απόχρωση.

Εμείς -όπως και οι προηγούμενοι- κάποια στιγμή θα αποτελέσουμε παρελθόν. Αλλά το τι θα έχουμε αφήσει πίσω μας, θα κρίνει αν περάσαμε από αυτή τη ζωή για κάποιο λόγο, αν βάλαμε και εμείς το σημάδι μας ή είμασταν ένας ασήμαντος κόκος άμμου στην έρημο. Και αν σε αυτή την τεράστια ομάδα μπορέσουμε να δημιουργήσουμε τους ανθρώπους που θα συνεχίσουν να καταγράφουν την ιστορία, τότε σημαίνει ότι μπορεί ποτέ να μην πλουτίσαμε σε χρήματα, αλλά σίγουρα πλουτίσαμε από περηφάνια, πλουτίσαμε από εμπειρίες, "γεμίσαμε" σαν άνθρωποι.

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΜΙΧΑΛΗΣ[/message_box]