"Κάντε ησυχία… η πόλη κοιμάται"

Οι γνήσιες "κοκκινόμαυρες" φωνές στα ΜΜΕ της πόλης, δεν υπάρχουν πιά. Χάθηκαν και αυτές μαζί με την αγνή αγάπη των Πατρινών για την ομάδα της πόλης... Όμως πλέον στο διαδύκτιο μπορεί κανείς να βρει πραγματικούς θησαυρούς, από ανθρώπους που μένουν αναλλοίωτοι στο πέρασμα των χρόνων...

Ένας γνήσιος Παναχαϊκιώτης, ο δημοσιογράφος Φίλιππος Ανδρεόπουλος ανάρτησε στην προσωπική του σελίδα στο f/b το παρακάτω ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ κείμενο, στο οποίο γράφεται η εξέλιξη της πόλης σε συνάρτηση με την Παναχαϊκή και την δική του οπτική για όσα δεινά συμβαίνουν στην ομάδα...

Ο κ. Ανδρεόπουλος μας έκανε τη ΤΙΜΗ, το ΜΟΝΑΔΙΚΟ του γραπτό να μπει στο "PgeOle" και να κοσμήσει τις σελίδες του.

* Χαρίστε ένα λεπτό από το χρόνο σας και διαβάστε ένα κείμενο που θα σας κάνει να σκεφτείτε διαφορετικά και να δείτε μια άλλη οπτική των πραγμάτων. Έστω και 1 μόνο λεπτό... 

[message_box title="Κάντε ησυχία… η πόλη κοιμάται…!!!" color="red"]Η Παναχαϊκή 1891, η Παναχαϊκή των παιδικών μου χρόνων, η Παναχαϊκή με την οποία μεγάλωσα και γαλουχήθηκα ζώντας μέσα στους μύθους και τους θρύλους της μακρόχρονης ιστορίας της, η Παναχαϊκή του Ολυμπιονίκη Δημήτριου Τόφαλου, η Παναχαϊκή του Κώστα Δαβουρλή, η Παναχαϊκή της Ευρώπης, η Παναχαϊκή…, η Παναχαϊκή…

Αυτή η ομάδα με έναν παράξενο ίσως και μαγικό τρόπο έμαθε να με στοιχειώνει… Αισθάνομαι ότι η Παναχαϊκή ποτέ δεν ήταν απλά ένα αθλητικό σωματείο… Ακόμα ηχούν στ αυτιά μου οι κόρνες των αυτοκινήτων στην περιοχή της Αγίας Σοφίας όταν η Παναχαϊκή της δεκαετίας του ’70 κατατρόπωνε κάθε αντίπαλο στο Στάδιο της. Πανηγύρι αληθινό για την πόλη. Γιορτή κάθε Κυριακή που η ομάδα έπαιζε στην Αγυιά με χιλιάδες φιλάθλους να κατακλύζουν το γήπεδο…

Η Παναχαϊκή που υπήρχε πριν από μένα, πριν από εμάς, υπάρχει με μας και θα υπάρχει μετά από εμάς. Εμείς είμαστε οι περαστικοί στη μακρόβια ιστορία της που ξεπερνά πλέον τα 125 χρόνια ζωής!

Έχω προβληματιστεί πολλές φορές… Γιατί τότε και όχι τώρα;

Η απάντηση έχει να κάνει ίσως με το γεγονός ότι η Παναχαϊκή ήταν συνυφασμένη με την ζωή και την πρόοδο μιας ολόκληρης πόλης που αρχής γενομένης από την τεράστια ακμή που γνώρισε στις αρχές του περασμένου αιώνα πορεύτηκε στα βάθη των δεκαετιών λίαν καλώς έως την εποχή της μεγάλης αποβιομηχάνισης στις αρχές της δεκαετίας του ’90…

Όπως η πόλη έτσι και η Παναχαϊκή άρχισε να κλυδωνίζεται από τότε και μετά… Με μια διαφορά… Έχω την αίσθηση ότι η πόλη που σταδιακά τα έχασε όλα αποκοιμήθηκε πριν ακόμα χάσει την Παναχαϊκή της… Έπεσε σε βαθύ λήθαργο την ώρα που το ιστορικότερο σωματείο της, πάλευε ακόμα για να επιβιώσει…

Από αυτή τη πόλη τα πήραν όλα… Μόνο η Παναχαϊκή έμεινε (ακόμα…) για να μας θυμίζει κάτι από το ένδοξο παρελθόν της… Ας μην μας την πάρουν και αυτή…

Σε μια εποχή που η στείρα διάθεση των τοπικών παραγόντων σε όλα τα επίπεδα (πολιτικά, επιχειρηματικά, οικονομικά…) εξωθεί το παράπονο μιας ολόκληρης κοινωνίας που δεν μπορεί να εκφράσει τη δημιουργικότητα της, εμφανίζεται ο κάθε υστερόβουλος τυχοδιώκτης επιχειρώντας να απομυζήσει κάθε ικμάδα ελπίδας σε όποια δράση επιδεικνύει την ελάχιστη δυναμική.

Γιατί συμβαίνει αυτό;

Γιατί πολύ απλά η πόλη «κοιμάται»…

Μόνο οι χιλιάδες φίλοι και οπαδοί αυτής της ιστορικής ομάδας κάνουν «φασαρία»… Πέστε τους σας παρακαλώ να κάνουν ησυχία… Για να μην ταράξουν τον αιώνιο ύπνο της…

Υ.Γ. Είμαι βέβαιος ότι οι παραπάνω σκέψεις μου δεν έχουν την παραμικρή σημασία… Απλά έτσι αισθάνθηκα και τις διατύπωσα γιατί ρε γαμώτο ακόμα ηχούν στ’ αυτιά των παιδικών μου χρόνων αυτές οι γαμη@#$#@ κόρνες στην περιοχή της Αγίας Σοφίας…[/message_box]