«Δεν τελειώνει η αγάπη του Παναχαϊκιώτη»

Ο Άρης Αγγελόπουλος στο "κάστρο" του, εκεί που χτίζει τη νέα αυτοκρατορία του βόλεϊ

Σε άλλη πόλη, θα είχε ανακηρυχτεί σε επίτιμο δημότη ή θα κοσμούσε η προτομή του κάποια κεντρική πλατεία. Είναι άλλωστε, αυτός που «γέννησε» το βόλεϊ σε μια ολόκληρη κοινωνία, που δημιούργησε από το πουθενά μια ομάδα (ΕΑΠ), φτάνοντας την μέχρι την Ευρώπη, ήταν αυτός που εκπροσώπησε το Ελληνικό βόλεϊ στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, ως βοηθός στην ανδρική ομάδα (!). Κάθε συζήτηση μαζί του είναι μάθημα ιστορίας γύρω από το βόλεϊ και όχι μόνο. Είναι η αιτία συγκρούσεων, αιώνιας αγάπης και άσβεστου μίσους. Είναι απλά ο ΆΡΗΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ, ο προπονητής της ομάδας βόλεϊ της Παναχαϊκής. Απολαύστε τον σε μια συνέντευξη μόνο για… «κοκκινόμαυρους»

«Ο Παναχαϊκιώτης πικραίνετε, γουστάρει, χαίρεται, τα έχει όλα και όταν έρθει η ώρα θα το δείξει. Αν κόψεις την φλέβα του και είναι Παναχαϊκή, τελείωσε»

pgeole: Ποια πιστεύετε ότι θα είναι η νέα μορφή του ελληνικού βόλεϊ;
Άρης Αγγελόπουλος: «Δεν θα μπορούσε ο αθλητισμός και ιδιαίτερα το βόλεϊ, να ξεφύγει από τα γενικότερα πλαίσια της κοινωνίας και από την κατάσταση που περνάει η χώρα αυτή την περίοδο. Είναι περίοδος κρίσης και δεν είναι μόνο οικονομική κρίση, αλλά κυρίως κρίση ηθικής και αξιών. Και σίγουρα αυτό το πράγμα θα ακουμπήσει και τον αθλητισμό και δη το βόλεϊ.

pgeole: Στην ΕΟΠΕ τα δύο τελευταία χρόνια μαίνεται μια μάχη με δύο πολιτικά στρατόπεδα, αλληλοκατηγορίες, πισώπλατα μαχαιρώματα και με μόνο πληγωμένο, το ελληνικό βόλεϊ. Η άποψη σας για την κόντρα αυτή;
Α.Α.: «Ο καθένας πιστεύω προσπαθεί να κάνει την δουλειά του καλύτερα και αυτοί που είναι κάθε φορά είναι στις διοικήσεις τις ΕΟΠΕ, θέλω να πιστεύω πως θα προσπαθούν για το καλύτερο. Σίγουρα υπάρχουν θέματα. Αυτό που εμένα με βασανίζει σαν άνθρωπο που είμαι πάρα πολλά χρόνια στο βόλεϊ είναι το θέμα της φιλοσοφίας. Θα πρέπει να υπάρχει μια σοβαρή φιλοσοφία σχετικά με το άθλημα και την διάρθρωση του βόλεϊ στην Ελλάδα, να υπάρχει διαφορετική λειτουργία στις Εθνικές ομάδες, και φυσικά πιο πολύ ωριμότητα σε αποφάσεις που διαμορφώνουν καταστάσεις όπως η διοργάνωση πρωταθλημάτων, η επιλογή παιδιών στις Εθνικές ομάδες, η απορρόφηση νέων παιδιών στις Εθνικές ομάδες Ανδρών και γυναικών. Όλο αυτό το πακέτο να λέγεται με μια λέξη: φιλοσοφία. Εύχομαι και ελπίζω ότι αυτοί που είναι και αυτοί που θα έρθουνε στις διοικήσεις να έχουν σωστή φιλοσοφία να αγαπάνε το βόλεϊ πάνω από όλα και να μπορούν να το πάνε εκεί που πρέπει».

"Όλα υπό έλεγχο" με φόντο τους συνεργάτες του Άκη Ευσταθόπουλο, Ανδρέα Φαλιέρο και Σάκη Διονυσόπουλο...

pgeole: Αυτή η συνολική εικόνα δεν αποτρέπει τα νέα απιδιά να στραφούν στο βόλεϊ;
Α.Α.: «Για μένα είναι κοινωνικό θέμα ο αθλητισμός. Η κοινωνία περνάει κρίση και περνάει και ο αθλητισμός κρίση. Είναι πάρα πολύ δύσκολο σήμερα να πάρεις ένα παιδί από το σχολείο και να το βάλεις μέσα στο γήπεδο. Και φυσικά να περάσει όλη αυτή την διεργασία που χρειάζεται για να γίνει παίκτης. Είναι πάρα πολύ δύσκολο σήμερα γιατί οι Σειρήνες είναι πολύ διαφορετικές και περισσότερες για τα νέα τα παιδιά, αλλά χρειάζεται πιο οργανωμένη προσπάθεια. Τα παιδιά πλέον είναι πιο προχωρημένα πνευματικά από ότι οι προηγούμενες γενιές, άρα λοιπόν θα πρέπει να βρεθούν άλλοι τρόποι προσέγγισης, πιο ευχάριστοι και πιο σαφείς, που δεν υπάρχουν αυτή την στιγμή».

pgeole: Μπορούμε να θεωρήσουμε αχτίδα ελπίδας την επιτυχία των Παίδων στο Παγκόσμιο;
Α.Α.: «Είναι ένα θέμα αυτό που με πονάει εμένα γιατί έχω περάσει από τις Εθνικές ομάδες. Όλοι λένε μια ιδέα, μια κουβέντα, κάτι παράξενο ενώ οι λύσεις είναι πολύ απλές. Είμαστε μια Βαλκανική χώρα, δεν λέω Ευρωπαϊκή, λέω Βαλκανική γιατί έχει σημασία για τον αθλητισμό. Έχουμε δίπλα μας δύο γείτονες (Βουλγαρία, Σερβία), οι οποίοι είναι μέσα στα μετάλλια σε όλες τις διοργανώσεις παίδων, εφήβων, αντρών και γυναικών αντίστοιχα. Τι διαφορά έχουμε εμείς δηλαδή, πόσο μακριά είμαστε είναι δίπλα μας άρα κάποια πράγματα θα πρέπει να τα ανασκευάσουμε και να τα λειτουργήσουμε διαφορετικά. Και δεν πρέπει να σταθούμε μόνο σε μια επιτυχία η οποία μπορεί να είναι μια φωτοβολίδα -που δεν είναι γιατί κάποιοι δουλέψανε για αυτό- γιατί συνήθως η δουλειά το κύτταρο του οργανισμού της ομοσπονδίας βόλεϊ είναι τα σωματεία. Ο παίκτης δουλεύεται στα σωματεία και εκεί πλέον γίνετε η επιλογή και γίνετε μια διαφορετική δουλειά για να μπορέσει να ξανά εκπροσωπήσει την Ελλάδα. Το πρώτο που πρέπει να κοιταχτεί λοιπόν είναι ποια δουλειά γίνετε στην βάση στα σωματεία. Μέχρι τώρα είχαμε σωματεία και ειδικά στις πρώτες ομάδες που κάνανε διαχείριση υλικού. Δηλαδή δεν χρειαζόταν καν προπονητής χρειαζόταν ένας διαχειριστής, "μάνατζερ". Το παλιό μοντέλο ήταν προπονητικοκεντρικό, όλα γύριζαν γύρω από τον προπονητή. Αυτός καθοδηγούσε, έβαζε την φιλοσοφία, δίπλα ήταν το σωματείο και υπήρχε μια παραγωγή παικτών, υπήρχε μια διαφορετική διαδικασία. Τώρα τα τελευταία χρόνια περάσαμε στο εύκολο ήμασταν διαχειριστές και το χάσαμε αυτό το παιχνίδι άρα λοιπόν αυτό που πήραμε εμείς από την διάκριση που πήρε η Εθνική παίδων στο παγκόσμιο πρέπει να είναι οδηγός στο πως πρέπει να λειτουργήσουμε. Εγώ πιστεύω πάρα πολύ, πως στην Ελλάδα υπάρχουν πολύ μεγάλα ταλέντα και αν θες είναι μια «επιθυμία» μου, να ξεπεράσουμε τους γείτονες μας. Επειδή έχω ασχοληθεί και έχω σπουδάσει εκεί ξέρω
την νοοτροπία τους έχω παίξει και με την Εθνική μαζί τους ως αντίπαλος και τους κερδίζαμε σε πολλά παιχνίδια αυτό που χρειάζεται είναι ο τρόπος. Για παράδειγμα παίζεις στο παίδων με τους Βούλγαρους και κερδίζεις και λέμε έχουμε ομαδάρα. Και μέσα παίζουνε κάποια παιδιά τα οποία δεν έχουν μετρηθεί, δεν έχουν τις προδιαγραφές για αύριο και οι Βούλγαροι έχουν παρουσιάσει μια ομάδα με ψηλά παιδιά όπου τους κερδίζουμε εμείς άνετα. Και πάμε μετά να παίξουμε στο επίπεδο εφήβων και εκεί δεν υπάρχουμε, και αυτά τα δίμετρα παιδιά που δεν ξέρανε να περπατάνε και μας κερδίζουν εύκολα 3-0 και παίρνουν και μετάλλιο στο παγκόσμιο ή στο πανευρωπαϊκό. Αυτή είναι η διαφορά. Το ξεκίνημα. Θα πρέπει να υπάρχει αγάπη και να μην γκρεμίζει ο ένας ότι χτίζει ο άλλος, γιατί έχουμε και αυτή την νοοτροπία σαν λαός».

Σκάκι από τον πάγκο... αλλά έτοιμος να μπει στο παιχνίδι (!)

pgeole: Ίσως η κρίση έδωσε το έναυσμα –θέλοντας και μη- να στραφούν οι ομάδες στα παιδιά των ακαδημιών.
Α.Α.: «Είναι πολύ άσχημο να το κάνεις κατ' ανάγκη. Αναγκαίο κακό. Γιατί να είναι αναγκαίο κακό, αφού αυτός είναι ο δρόμος. Δεν μπορείς εάν δεν έχεις παραγωγή να έχεις διάρκεια. Πρέπει να έχεις συνεχή παραγωγή για να έχεις και διάρκεια, σε όλα τα επίπεδα και σε επίπεδο ομάδων και σε επίπεδο άλλο».

pgeole: Όλα τα αθλήματα χρειάζονται την σπίθα. Αυτή της Γάνδης το 1987, η τελευταία διάκριση…
Α.Α.: «Τελικά αποδεικνύεται ότι ήταν τυχαία αφού μετά δεν έγινε τίποτα. Αυτό ακριβώς λέω».

pgeole: …έφερε κόσμο στο βόλεϊ. Μήπως αυτό χρειαζόμαστε και τώρα;
Α.Α.: «Έγινε λάθος. Το λάθος το μεγάλο ήταν ότι η εισαγωγή των παικτών. Πολλοί νέοι παίκτες για μια δεκαετία δεν μπόρεσαν να βρουν πρόσωπο σε ομάδες μεγάλες και στην Εθνική ομάδα. Ναι, μεν υπήρχε μια φουρνιά μεγάλων παικτών αλλά έπρεπε κάθε φορά να υπάρχει σκαλοπάτι από πίσω. Να υπάρχει δηλαδή δεύτερος παίκτης από πίσω πιο μικρός και τρίτος πιο μικρός σε κάθε θέση και κάθε φορά να αντλείς παίκτες για να έχεις για την Εθνική σου ομάδα αλλά και για τις ομάδες. Αυτό είναι το μυστικό, αυτός είναι ο κωδικός που κάνουν και οι άλλες χώρες, οι αθλητικά πιο προηγμένες από μας. Μπορεί δηλαδή στην Σερβία να υπάρχει ο Μίλκοβιτς, αλλά από πίσω έχουν ήδη βρει έναν 20 και έναν 15 χρονών και τους έχουνε καταγράψει και ξέρουνε και τον τρόπο της προώθησης αυτών των παιδιών. Εμείς βαδίζουμε τυχαία και τυχαία έρχονται και κάποια αποτελέσματα. Θα πρέπει να έχεις οργανωμένη δουλειά και πιστεύω ότι λόγω κρίσις θα παρουσιαστεί. Να ξέρεις, στις κρίσεις, δύο πράγματα αναπτύσσονται, οι τέχνες και ο αθλητισμός. Και αυτό γιατί είναι διέξοδος για τον άνθρωπο σε τέτοιες καταστάσεις. Εμείς οι πιο παλιοί, έχουμε τεράστιο βάρος, να κατευθύνουμε αυτά τα παιδιά εκεί, να βγάλουν ταλέντο και για εμένα είναι πολύ καλή η εποχή για κάτι τέτοιο».

pgeole: Nα το πάμε εδώ στην γειτονιά μας. Τα ταλέντα της Πάτρας μπορούν να στηρίξουν τις ομάδες της πόλης στο αύριο?
Α.Α.: «Δεν θα μπορούσε να ξεφύγει η Πάτρα από όσα είπα πριν. Το ίδιο έπαθε και η Πάτρα, ασχολήθηκε με την διαχείριση και όχι την παραγωγή, με αποτέλεσμα αυτά που βλέπουμε τώρα. Παρ’ όλα αυτά, υπάρχει Πατρινό υλικό που μπορεί να δώσει επιτυχίες, αλλά είναι σκόρπιο και ούτε πρόκειται να μαζευτεί. Υπάρχουν άλλα προβλήματα, προσωπικές καταστάσεις, κόντρες που άφησαν αυτό το υλικό διασκορπισμένο σε όλη την Ελλάδα. Οι παίκτες αυτοί δεν είναι σε επίπεδα προηγούμενων χρόνων, αλλά πρέπει να ξεκινήσει η παραγωγή και χρειάζεται υπομονή και δουλειά από τα σωματεία. Βέβαια, αφήσαμε απ' έξω έναν σημαντικό τομέα που είναι οι παράγοντες. Υπάρχουν στην Πάτρα παράγοντες, που ενδιαφέρονται για το βόλεϊ και κάποιοι που θέλουν μονό να είναι παράγοντες και δυστυχώς αυτοί είναι περισσότεροι. Εάν τελικά υπερισχύσουν οι πρώτοι, θα έχουμε γρήγορα και καλύτερα αποτελέσαντα, αν υπερισχύσουν οι άλλοι, θα έχουμε τυχαία αποτελέσματα».

«Αν μπορέσουν όλες αυτές οι δυνάμεις που είναι σκόρπιες στην Παναχαϊκή να ενωθούν με κοινό στόχο την αγάπη θα πετύχουμε το καλύτερο δυνατό».

pgeole: Ο λόγος που φέτος η Παναχαϊκή στράφηκε στις υποδομές, ήταν διάθεση δικιά σας για να δώσετε το έναυσμα στο «νέο αίμα»; Ποια η σκέψη σας;
Α.Α.: «Όσον αφορά την Παναχαϊκή, η πρώτη σκέψη μου ήταν να φτιαχτεί η «ατμομηχανή», η πρώτη ομάδα που θα οδηγήσει τα υπόλοιπα βαγόνια, όσα περισσότερα μπορούσε. Η ατμομηχανή φτιάχτηκε, την χτυπήσανε και εκ των έσω και των έξω, αλλά ήταν δυνατή και οφείλετε στους παίκτες που ξεπέρασαν πολλά εμπόδια, αλλά και παράλληλα στα βαγόνια, τις ακαδημίες, τις παιδικές και τις εφηβικές ομάδες -γι’ αυτό υπάρχουν-. Εκεί έγινε δουλειά, εγώ δεν είμαι ικανοποιημένος, αλλά έγινε δουλεία και αυτό είναι το πιο σημαντικό. Όταν ξεκινάς κάτι θες να είναι τέλειο, αλλά είναι δύσκολο όταν είσαι σε μια κατάσταση, σε ένα χωράφι ακαλλιέργητο να έχεις απαιτήσεις τεράστιες. Ήδη άρχισαν να βγαίνουν τα πρώτα φυτά, οι πρώτοι καρποί στην κατανάλωση, να μπουν τα παιδιά σιγά σιγά στην πρώτη ομάδα, αλλά θα πρέπει αυτό να δυναμώσει, να οργανωθεί καλύτερα. Η Παναχαϊκή είναι μεγάλο μέγεθος, όχι για την Πάτρα –που θεωρώ είναι ξεπερασμένη, αφού όλοι συζητούν γι’ αυτήν-, αλλά και Πανελλήνια. Την Παναχαϊκή την ξέρουν όλοι και θέλουν να φέρουν τα παιδιά τους. Πρέπει να δυναμώσει και να καλυτερεύσει περισσότερο όλο αυτό. Εκεί μπαίνει η διοίκηση να δώσει δυνατότητες, και στους ανθρώπους που δουλεύουν εκεί αλλά και στο οργανωτικό κομμάτι για το καλύτερο».

pgeole: Οι ομάδες δυσκολεύονται να φτιάξουν ρόστερ και πολλοί συζητούν αν θα υπάρχουν αύριο. Η Παναχαϊκή μπορεί να σταθεί με τα νέα παιδιά η χρειάζεται κάτι διαφορετικό;
Α.Α.: «Οι άλλες ομάδες της Α2 συμπεριφέρονται κατά το δοκούν, η Παναχαϊκή πρέπει αυτή να είναι η φιλοσοφία της. Να μπορέσει να δημιουργήσει ένα κράμα από παιδιά που φόρεσαν την φανέλα της και νεότερα παιδιά. Αυτό πιστεύω είναι μονόδρομος».

pgeole: Πάμε στο φετινό πρωτάθλημα, το οποίο θα έχει ιδιαίτερη μορφή από την στιγμή που υπάρχει αναδιάρθρωση, όποιος πέσει πάει τοπικό, πόσο «άδικο» είναι όλο αυτό;
Α.Α.: «Είναι μια κακή σκέψη, όλος ο σχεδιασμός. Τα πράγματα δεν είναι έτσι, δεν μπορεί μια ομάδα Α2, με προϋπολογισμό 80 χιλ. ευρώ και ξαφνικά μια ομάδα απ’ το τοπικό, να βρεθεί στην Α2 χωρίς έξοδα. Αντίστοιχα, οι έξι από κάθε όμιλο, με 0 έξοδα να ανέβουν ενώ όσοι μείνουν, θα έχουν ματώσει οικονομικά. Σωστή η αναδιάρθρωση, έπρεπε να γίνει λόγω της κρίσης, των αποστάσεων, αλλά έπρεπε να γίνει με μεγαλύτερη ωριμότητα, ώστε να μην θίγονται πράγματα, να μην κινδυνεύουν τα χρήματα να πάνε στον… κουβά. Συζητήθηκε στην Παναχαϊκή –ίσως ήταν το πιο λογικό- να αγωνιστεί στη Β’ Εθνική ή το τοπικό φέτος, να βγάλει την χρονιά ανέξοδα, αλλά αυτό δεν γίνεται λόγω ονόματος. Όμως για εμένα θα ήταν πιο λογικό να πάμε τοπικό, να παίξουν τα μικρά παιδιά και του χρόνου να είμαστε πάλι Α2. Τώρα θα πρέπει να δώσουμε μάχη, με την κρίση, με ενισχυμένες ομάδες και στόχο να μείνει στην κατηγορία ξοδεύοντας χρήματα. Και του χρόνου θα είναι σε ένα πρωτάθλημα μαζί με ομάδες που δεν έχουν χαλάσει ούτε 1 ευρώ. Είναι λάθος. Ακόμη και τώρα μπορεί η ομοσπονδία να το διορθώσει, βάζοντας έστω κάποια μπαράζ, των ομάδων που θα πέσουν από την Α2 με τους 6ους της Β’ Εθνικής. Αν χάσουν εκεί, ας πέσουν τοπικό».

«Κάποτε μου είπαν ότι αυτοί είναι «ποδοσφαιρικοί». Τα παιδιά είναι καλλιεργημένα και ξέρουν να κρίνουν τις καταστάσεις. Γνωρίζουν τα προβλήματα. Είναι Παναχαϊκιώτες. ΤΕΛΟΣ (!)».

pgeole: Τα τελευταία χρόνια η Παναχαϊκή βρίσκονταν σε ανοδική πορεία, αλλά πέρσι για εξωαγωνιστικούς κυρίως λόγους πήγε βήματα πίσω. Η επόμενη μέρα, είναι απολογισμού, ανασυγκρότησης δυνάμεων ή υποχώρησης;
Α.Α.: «Ας τα πάρουμε ξεχωριστά. Για την περσινή χρόνια κάνεις δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα αν η χρόνια ήταν επιτυχημένη ή αποτυχημένη. Αν μιλήσουμε βάση ρόστερ, είναι αποτυχημένη, αν βάση του τι συνέβη άκρως επιτυχημένη. Αυτά κάνεις δεν τα ξέρει και δεν τα θυμάται, όλοι κοιτώνα την κατάταξη. Μπορούμε και εμείς ψυχρά να δούμε την κατάταξη, ότι η Παναχαϊκή είναι μέσα σε 5-6 κορυφαίες ομάδες της Α2 τα τελευταία χρονιά και αυτό είναι το σημαντικό. Φέτος η κατάσταση είναι πολύ δύσκολη και για την Παναχαϊκή και για τις άλλες ομάδες. Δεν υπάρχουν πλέον οικονομικά κίνητρα για να λειτουργήσουν τα σωματεία διαφορετικά. Στόχος για εμένα μετά την περσινή πολύ τραυματική χρονιά, που έγιναν τόσα πολλά πράγματα, η φετινή χρονιά πρέπει να είναι αποκατάστασης τραυματικής εμπειρίας. Θέλει ειλικρίνεια, αγάπη και συνεργασία. Απαιτήσεις όχι μόνο από την πλευρά των προπονητών ή των παικτών, αλλά και από την πλευρά της διοίκησης και του κόσμου. Όλοι να καταλάβουν τι πέρασε αυτή η ομάδα, πρέπει να δείξουμε όλοι αγάπη, ευαισθησία, στήριξη και θα έρθουν καλύτερα αποτελέσματα. Στυγνά ο στόχος θα είναι να παραμείνουμε στην κατηγορία, να διατηρήσουμε αυτά που έχουμε. Κανείς δεν ξέρει πως θα κυλήσει η χρονιά και πιστεύω ότι η επιτυχία θα έρθει αν μείνουμε όλοι ενωμένοι.

pgeole: Πέρσι για κάποιους δόθηκε η αφορμή να… ραγίσουν οι σχέσεις ομάδας-μερίδας οπαδών. Περιμένετε κάποια αντίδραση βάση των στόχων ή θεωρείτε πως έχει τελειώσει;
Α.Α.: «Δεν πιστεύω ότι τελειώνει η αγάπη του Παναχαϊκιώτη για την Παναχαϊκή. Ότι και να γίνει -δεν το λέω γιατί θέλω να εκμεταλλευτώ τον φίλαθλο-, αν κόψεις την φλέβα του και είναι Παναχαϊκή, τελείωσε. Πικραίνετε, γουστάρει, χαίρεται, τα έχει όλα και όταν έρθει η ώρα θα το δείξει. Και εγώ είμαι Παναχαϊκή στο ποδόσφαιρο από μικρό παιδί και τα έχω νιώσει όλα αυτά, όλες τις ψυχολογίες διακυμάνσεις ή καταστάσεις. Θεωρώ ότι ειδικά αυτή την περίοδο, ο κόσμος καταλαβαίνει το πρόβλημα και θα είναι μαζί μας πιο δυνατά. Να είσαι σίγουρος ότι εμείς θα ανταποδώσουμε αυτό το πράγμα».

pgeole: Ήταν κάτι πρωτόγνωρο η δημιουργία νέων οπαδών που αρχίζουν και γνωρίζουν βόλεϊ αλλά που αντιλαμβάνονται και τον πόλεμο που γίνετε στην ομάδα. Τελείωσε πιστεύετε η προσπάθεια μείωσης των επιτυχιών της ομάδας από εξωγενείς παράγοντες (π.χ. στο παιδικό όπου η ομάδα τιμωρήθηκε επειδή έφτασε να πάρει πρωτάθλημα);
Α.Α.: «Στον πόλεμο θα φας και καμιά σφαίρα, δεν περνάς αναίμακτα. Δεν θέλω να μπαίνω σε τέτοιες καταστάσεις, αλλά πράγματι η Παναχαϊκή κέρδισε ένα μεγάλο κομμάτι κόσμου, έστω αν όχι μόνο στο γήπεδο, στο «στόμα» που είναι η καλύτερη διαφήμιση, όλοι μιλούν για αυτήν, ότι έκανε κάτι και στο βόλεϊ, μετά το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ. Κάποτε μου είπαν ότι αυτοί είναι «ποδοσφαιρικοί». Τα παιδιά είναι καλλιεργημένα και ξέρουν να κρίνουν τις καταστάσεις. Γνωρίζουν τα προβλήματα. Είναι Παναχαϊκιώτες. ΤΕΛΟΣ (!)».

pgeole: Για κλείσιμο, μια ευχή για τη νέα χρονιά που ξεκινά σήμερα;
Α.Α.: «Μας περιμένει μια δύσκολη χρονιά και όλοι έχουμε επίγνωση της κατάστασης. Εγώ αυτό που εύχομαι είναι να είναι όλοι καλά, να είναι η Παναχαϊκή ενωμένη σε όλα τα επίπεδα. Να είμαστε μια οικογένεια, να φύγουν οι έριδες και οι γκρίνιες. Αν μπορέσουν όλες αυτές οι δυνάμεις που είναι σκόρπιες στην Παναχαϊκή να ενωθούν με κοινό στόχο την αγάπη -που είμαι σίγουρος ότι έχουν όλοι-, και οι παίκτες και οι διοικούντες να προσπαθήσουν για να πετύχουμε το καλύτερο δυνατό».

Ο στόχος επετεύχθη, η νίκη ήρθε και ο τεχνικός της ΠΓΕ "απολαμβάνει" τα πανηγύρια...