Στον… χάρτη των «μεγάλων»

Αναμνηστική φωτογραφία των "ροσονέρι" με τον Εθνικό Αλεξανδρούπολης...

Πλούσια σε εμπειρίες, εικόνες και αναμνήσεις γύρισε η Παναχαϊκή από την Θεσσαλονίκη, όπου το τριήμερο (18-20/3), συμμετείχε στον Β’ Όμιλο των ημιτελικών του Πανελληνίου Πρωταθλήματος Ελλάδας…

Κόντρα σε δύο… μεγαθήρια και με εντελώς διαφορετική νοοτροπία από τις ομάδες του Νότου, οι «μάγκες» του Κυριάκου Κοκόλα δοκίμασαν τις δυνάμεις τους κόντρα στους καλύτερους, ανακάλυψαν με πασιφανές τρόπο τα τρωτά τους σημεία και επέστρεψαν στην Αχαϊκή πρωτεύουσα… πιο σοφοί.

Το «Pge Ole» βρέθηκε στην συμπρωτεύουσα, παρακολούθησε βήμα-βήμα τους «κοκκινόμαυρους» και στον απολογισμό, σας παραθέτει θετικά και αρνητικά από την όλη διοργάνωση…

Τα λάθη και οι… σβηστές μηχανές
Είναι αλήθεια, ότι η παρουσία και μόνο Ηρακλή και Εθνικού Αλεξανδρούπολης στον Όμιλο, έκανε απαγορευτικά όποια όνειρα για πρόκριση και ειδικά με τα δύο ματς στην αρχή –τι βολικό άλλωστε για μια εύκολη πρόκριση από την 2η αγωνιστική-, αλλά στο παρκέ φάνηκαν και άλλα…

…όπως το πόσο μπροστά είναι η Αλεξανδρούπολη σε αυτό το επίπεδο. Με παιδιά 2 μέτρων, πραγματικούς «κύριους» στο παρκέ, που αγωνίστηκαν όσο και όταν χρειάστηκε, με σβηστές μηχανές και χωρίς διάθεση να «ξενερώσουν» τόσο την ΠΓΕ όσο και την Λαμία, δίνοντας τους την δυνατότητα να παίξουν και να ευχαριστηθούν. Η μεν Παναχαϊκή με το 30-28 να κοιτά στα μάτια τους «μπλε» και η δε Λαμία να τους παίρνει ένα σετ (29-27) και να χάνει ένα ακόμη με 26-24. Όταν όμως ήρθαν τα… σοβαρά, οι «κύριοι» αγρίεψαν και ντρόπιασαν τον «Γηραιό». Όχι με το 3-0 σετ, αλλά με την εμφάνιση τους, κάνοντας ότι θέλουν στο παρκέ, αποδεικνύοντας γιατί είναι ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΕΣ ΕΛΛΑΔΑΣ.

Και κάτι ακόμη. Το «κύριοι» αναφέρεται στην συνολική συμπεριφορά τους εντός και εκτός παρκέ. Ούτε προκλητικοί, ούτε ειρωνικοί, ούτε τίποτα. Και σε αυτό αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στον τεχνικό τους, τον κ. Θανάση Κασαμπαλή.

Αντίθετα ο Ηρακλής, άφησε τις χειρότερες εντυπώσεις. Με –εξαίρεση- έναν Τζιουμάκα να τραβάει από το χέρι την ομάδα όταν μπορούσε, οι περισσότεροι παίκτες του περιορίστηκαν στο να είναι ειρωνικοί, με ύφος 1000 καρδιναλίων και με την εντύπωση της… πρωτεύουσας και των «βλάχων». Μόνο που οι «βλάχοι» από τον Έβρο, τους διαπόμπευσαν στο τελευταίο ματς. Και μπροστά στα μάτια ομοσπονδιακών και ανθρώπων της ομάδας του «γηραιού», που μόνο τότε τίμησαν την διοργάνωση με την παρουσία τους. Και πιστέψτε με, ο Ηρακλής μπορεί από την Παναχαϊκή να διαφέρει, αλλά όχι τόσο πολύ. Αν οι «κοκκινόμαυροι» είχαν λίγο παραπάνω εμπειρία και εμπιστοσύνη στις δυνάμεις τους και αντίστοιχα στο όνομα που κουβαλάνε στις πλάτες τους, το 3-0 του μεταξύ μας αγώνα, θα είχε άλλη τροπή. Όπως πήγε να γίνει στο 28-26, αλλά… ας όψεται.

Στα του οίκου μας τώρα. Για τους ανθρώπους του χώρου και γνώστες του αθλήματος, ο στόχος ήταν ένας. Ένα σετ με Εθνικό, ένα με Ηρακλή και νίκη με την Φθία. Και αυτό εν μέρει επετεύχθη. Γιατί το 30-28 (!) με τον Εθνικό και το 28-26 με τον Ηρακλή ήταν σαν κατάκτηση σετ. Όμως, η Παναχαϊκή -και αυτό ίσως πικραίνει τα παιδιά- μπορούσε κάτι παραπάνω. Βλέπετε τα λάθη των Πατρινών, ήταν που έκριναν όλα τα ματς. Η φετινή δύσκολη χρονιά, με τις προπονήσεις να γίνονται με πολλές απουσίες (σ.σ. Πανελλήνιες εξετάσεις), είχαν σαν αποτέλεσμα, να απουσιάζει το δέσιμο που θα έδινε την λύση, τον εύκολο πόντο στα δύσκολα. Και αυτό πλήρωσε η «βασίλισσα».

Για παράδειγμα, το σετ με τον Εθνικό (30-28) τελείωσε με λάθος θέσεις. Και με τον Ηρακλή, στο 1ο σετ ο Μαυραγάνης καρφώνει στο φιλέ στο 24-22, ενώ στο 3ο η Παναχαϊκή έχει δύο σετ-μπολ (24-23 και 26-25), αλλά τελικά δύο λάθη του Σούρτσε έδωσαν στον Τζιουμάκα την ευκαιρία να πάρει το σετ μόνος του (από το 22-22 όλες οι μπάλες σε αυτόν και όλοι οι πόντοι από αυτόν !!!).

Τέλος, η νίκη επί της Φθία ήταν σημαντική. Οι Λαμιώτες μόνο τυχαίοι δεν ήταν. Εννοείται πως το επίπεδο τους δεν ήταν αντίστοιχο των «μεγάλων», αλλά ως ΑΗΤΤΗΤΟΙ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΕΣ ήρθαν στην Θεσ/νικη και πλήρωσαν ακριβά το... τομάρι τους. Μαχητικοί, με διάθεση, πάθος και όρεξη να αγωνιστούν. Και πήραν και το σετ από την Αλεξανδρούπολη, ενώ παραλίγο να πάνε σε τάι-μπρείκ.

Ακόμη και έτσι, το μόνο που πρέπει να μείνει από την παρουσία των παιδιών στα Ημιτελικά είναι χαμόγελα και ελπίδες. Γιατί κακά τα ψέματα, η Παναχαϊκή είναι… νεογνό σε όλα αυτά. Είναι φρέσκια πρωταθλήτρια, χωρίς εικόνες από τελικές φάσεις και τώρα μαθαίνει. Και μαθαίνει γρήγορα. Τόσο γρήγορα που όλοι να ασχολούνται μαζί της. Μακάρι, η «κοκκινόμαυρη» ηγεσία να αφήσει αυτό το έργο να συνεχιστεί και όχι να το καταστρέψει. Η Παναχαϊκή είναι η νέα δύναμη του βόλεϊ στον Νότο και δεν υπολογίζεται όπως οι άλλες επαρχιακές ομάδες…

Και για να ευλογήσουμε και λίγο τα γένια μας, ήταν μεγάλη ικανοποίηση για εμάς σαν «Pge Ole» να είμαστε εκεί για να δείξουμε πόσο μεγάλο μέγεθος είναι η Παναχαϊκή. Που ολόκληρος Ηρακλής δεν είχε ούτε έναν δημοσιογράφο να καλύψει τους αγώνες τους, ολόκληρος ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ (σ.σ. Εθνικός Αλεξ.) και δεν είχε έναν άνθρωπο να είναι στον πάγκο (έφορος, βοηθός κ.ο.κ) και όλοι μας κοιτούσαν με απορία λες και ήμασταν από άλλο πλανήτη…

...Αλλά όντως είμαστε. Από τον "κοκκινόμαυρο" πλανήτη του Ηρακλή και της Νίκης (!)